Verjaardagen, ik ben zo iemand die ze altijd maar al te graag en zo vaak mogelijk viert (heb dan ook nooit begrepen waarom mensen niet elke gelegenheid aan pakken voor een feestje, maar dat is weer een heel ander punt). Al moet ik eerlijk bekennen dat nu ik de 26 heb bereikt en dichter bij de 30 dan bij de 20 zit dit ook wel een beetje beangstigend werkt. Maar omdat hier verder toch niks aan te veranderen valt moeten we dat maar snel accepteren.

Sinds mijn 25ste verjaardag is er veel veranderd. Zo heb ik het afgelopen jaar onder anderen mijn Bachelor of Science binnen weten te halen, ben ik weer begonnen met dansen en heb ik mijzelf opnieuw leren kennen. Dit laatste klinkt waarschijnlijk een beetje raar maar sinds mijn vorige verjaardag ging er een knop om, ik wilde meer gaan genieten van het leven. Het is niet zo dat ik dat hiervoor niet deed, maar ik ben (hoe graag ik het ook niet zou willen zijn) nogal serieus ingesteld, laat mijzelf niet snel gaan en denk overal zeker eerst drie keer over na. Dat moest maar eens afgelopen zijn, in het moment leven was mijn nieuwe streefpunt. Daar kwamen dan ook meteen mijn lieve vriendinnen om de hoek kijken die mij aardig uit mijn comfort zone hebben weten te krijgen, lees: andere soort feestjes, niet meer op de tijd letten, los te gaan en te dansen alsof er niemand om je heen staat. Geen verantwoording meer afleggen over waarom je ergens graag heen wilt of waarom ergens niet, gewoon compleet jezelf zijn en je eigen geluk voorop stellen. Het was en is nog steeds een bevrijding en daar ben ik de mensen om mij heen dan ook dankbaar voor. Dit is dan denk ik ook hetgeen waar ik het meest van heb geleerd het afgelopen jaar.

Nu over op de minder serieuze tour, ik ga deze dag heerlijk doorbrengen met vrienden en familie. Lekker lunchen, taartjes eten, uiteten en de dag afsluiten met een goed glas wijn. Proostend op een nieuw jaar, nieuwe uitdagingen en nieuwe herinneringen creëren.

26 klinkt ineens zo slecht nog niet.

Liefs, Naomi